Αυτό είναι αφιερωμένο προς τους άθεους, τους γιους και τις κόρες που παραμελούν χωρίς ίχνος ντροπής τους γονείς τους. Στους άθεους γιατί η παρακάτω ιστορία δεν έχει καμία διαφορά με τον δημιουργό τους. Το σώμα σου από χώμα έγινε (η μητέρα σου χώμα θα γίνει οπότε χώμα σε δημιούργησε) και χώμα θα ξαναγίνεις. Το πνεύμα σου όμως θα πάει στον δημιουργό του. Αυτή λοιπόν η ασέβεια είναι σαν να παραπετάς τους γονείς σου. Διαβάστε την ιστορία. Είναι ενδιαφέρουσα και διδακτική.
Ένας γιος πήγε τον πατέρα του σε ένα εστιατόριο για να απολαύσει ένα νόστιμο δείπνο. Ο πατέρας του είναι αρκετά ηλικιωμένος και επομένως και λίγο αδύναμος. Ενώ έτρωγε, το φαγητό έπεφτε περιστασιακά στο πουκάμισο και το παντελόνι του. Οι άλλοι καλεσμένοι παρακολούθησαν τον γέρο με το πρόσωπό τους στρεβλωμένο από λύπηση, αλλά ο γιος του παρέμενε ήρεμος.
Αφού τελείωσαν και οι δύο το φαγητό, ο γιος βοήθησε ήσυχα τον πατέρα του και τον πήγε στην τουαλέτα, καθάρισε υπολείμματα φαγητού από το ρυτιδιασμένο πρόσωπο του πατέρα του και προσπάθησε να πλύνει λεκέδες από φαγητό στα ρούχα του, χτένισε ευγενικά τα γκρίζα μαλλιά του και τελικά του φόρεσε τα γυαλιά του.
Καθώς έφευγαν από την τουαλέτα, μια βαθιά σιωπή επικράτησε στο εστιατόριο. Ο γιος πλήρωσε τον λογαριασμό τους, αλλά λίγο πριν φύγουν, ένας άντρας, επίσης ηλικιωμένος, σηκώθηκε και ρώτησε τον γιο του γέρου:
«Δε νομίζεις ότι άφησες κάτι εδώ;"
Ο νεαρός απάντησε: «Δεν άφησα τίποτα».
Τότε ο ξένος του είπε: «Εδώ άφησες ένα μάθημα, … για κάθε γιο και για κάθε κόρη και μια ελπίδα για κάθε πατέρα»
Όλο το εστιατόριο ήταν τόσο ήσυχο, που μπορούσες να ακούσεις μια καρφίτσα να πέφτει!
Μια από τις μεγαλύτερες τιμές που υπάρχουν, είναι να μπορούμε να φροντίζουμε αυτούς που μας έχουν φροντίσει.
Οι γονείς μας και όλοι εκείνοι οι γέροντες που θυσίασαν τη ζωή τους, με όλο το χρόνο, τα χρήματα και τον κόπο τους για εμάς, αξίζουν τον μέγιστο σεβασμό μας